اعلام خطر در مورد راکوتان
در گذشته و پیش از ساخت قرص هایی نظیر راکوتان درمان آکنه های صورت تنها به وسیله آنتی بیوتیک های قوی بود.از جمله این دارو ها که نتایج خوبی برجا می گذاشت می توان تتراسایکلین و یا اریترومایسین را نام برد.پس از مدت ها محققان به این نتیجه رسیدند که این آنتی بیوتیک ها تاثیری عمقی نداشته و صرفا جهت از بین رفتن التهاب موثرند و آن ها را از بیخ و بن خشک نمی کنند.
همچنین این داروها تاثیری بر روی عوامل ایجاد آکنه که می توان پروپیونیم باکتریوم باشد ایجاد نمی کنند و با گذشت زمان آکنه ها پدیدار می شوند.در این زمان بود که محققان با تولید مشتق اسید رتینویید که نام تجاری آن راکوتان می باشد راه جدیدی را برای حل این مشکل اختراع کردند اما طولی نکشید که با پدیدار شدن عوارض جانبی آن بحث های بسیاری درباره پر مخاطره بودن این دارو به وجود آمد.عوارضی که این قرص به وجود می آورد باعث شد که خواص درمانی آن زیر سوال برود.
سازمان جهانی غذا و دارو با صدور بیانیه ای اجازه تجویز این دارو را فقط به وسیله یک پزشک متخصص و متبهر در این زمینه معتبر می دانست اما امروزه تجویز آن زیر نظر چنین افرادی هم ممنوع می باشد.
از مهم ترین مشکلاتی که این دارو برای افراد به وجود می آورد و باعث ممنوعیت آن شد ، مشکلات کلیوی و اختلالاتی بود که در کلیه ها به وجود می آورد.همچنین کبد هم از این قاعده مستثنی نبوده و مشکلاتی نیز برای کبد فرد به وجود می آورد.از دیگر مشکلات و عوارض این دارو افزایش میزان چربی تری گلیسیرید و رسوب آن در رگ ها بود .
